mlaku-mlaku

Mbaturi Anakku

Dening ; Wonggunungan

Dhek Minggu 27 September 2013 kapungkur, aku sakluarga dolan menyang PDP Gunung Pasang Jember. Dolanku karo anak bojo merga ngetutna anakku mbarep sing melu acara Lukis lan Mewarnai Bersama “ Sanggar Lukis SD Al Furqan Jember “. Acara iki ngono dianakna saben tahun. Pesertane yo murid-murid SD Al Furqan kelas 1 nganti kelas 5 sing melu ekstra  kurikuler lukis. Dina minggu isuk kabeh peserta lukis diterna wong tuane kumpul ning SD Al Furqan Jember. Jam setengah pitu kabeh peserta pada absen lan donga bareng sakdurunge budhal, kabeh peserta numpak bis kang cacahe papat. Pertamane anakku arep ora gelem budhal amarga numpak bis, tapi bareng tak jelasna ning bis akeh kancane, dhekke dadi gelem.

Anakku kang kelas siji numpak bis nomer siji sing nganggo AC, bis nomer loro nganti papat ora nganggo AC. Sakwise bis budhal, aku karo bojoku lan anakku sing nomer loro banjur ngetutna karo numpak sepeda motor. Dolan menyang PDP gunung pasang ngelingna nalika isih kuliah biyen nate “ Studi Lapangan “ menyang air terjun ‘Tancak’, lan ngelingna nalika daerah iku kena banjir bandang tahun 2006. Kahanane kaya-kaya daerah iku ora tau diterjang banjir bandang, amarga tilase kang taun 2006 kapungkur ora ketara babar pisan. Papan sing isih panggah kaya nalika isih banjir bandang biyen yaiku jembatan darurat ing pasar Bunut. Ning pertelon pasar Bunut sing tahun 2006 tau rata kena banjir bandang perjalanan rada macet, amarga pas ning tikungan ana kegiatan  masyarakat lan dalane cilik, dadi bis ora bisa salipan karo truk. Lan jembatan darurat sing rusak tahun 2006 isih digunakna kanggo nyebrang kali, amarga jembatan sing anyar isih didandani.

Saperangan siswa-siswi mewarnai 

saperangan siswa-siswi lukis

   Nanging saiki kahanane PDP Gunung pasang luwih asri amarga ning kana ana fasilitas ‘ Outbond’.Tekan Perkebunan Gunung Pasang sing arupa perkebunan karet lan kopi kurang luwih jam setengah wolu. Hawa adem langsung kerasa amarga PDP Gunung Pasang ana ing kurang luwih 800 meter saka permukaan laut.  Ing kana ana pemandangan sing unik yaiku “Mesin Uap” gawenan Inggris tahun 1917 kang dipajang ana ing papan kanggo outbond. Pondok-pondok kanggo ngaso ing sakpinggiri kali sing bening kurang luwih telu cacahe, papan kanggo fliying fox saka sabrange kali nambahi unike papan outbond ing kono. Ning kana akeh bocah-bocah saka persil kono sing padha nglangi ing kali sing banyune bening lan adem. 

Kode produksi mesin uap

Mesin uap gawenan Inggris

Sakwise bocah-bocah padha oleh papan kanggo lukis lan mewarnai, aku sempat foto ning ngarepe mesin uap mau karo anakku sing nomer loro, karo ngetutna anakku sing nomer loro mrana-mrene lan penekan ning papan wesi.  Banjur aku karo bojoku lan anakku sing nomer loro mlaku-mlaku nikmati pemandangan alam pegunungan kang asri. Banjur golek warung kanggo ngopi lan camilan. Manut ature mbok bakul ing warung, listrik mung urip jam 5 sore nganti jam 10 bengi, amarga nganggo diesel sing ana ing Loji ( umahe sinder ). Dadi yen wayah awan ora bisa ngeces baterene HP apamaneh ndelok TV utawa nyetrika.

Katon papan kanggo fliyingfox ing sebrang kali

Perumahan karyawan PDP Gunung Pasang

Sakwise mlaku-mlaku kau karo bojoku bali menyang panggone lukis, ing kana anakku sing mbarep wis rampung anggone mewarnai. Banjur dheweke njaluk es lilin karo pentol cilok. Sakwise kuwi peserta padha maem bareng sing disediakna pihak sekolah. Bubar maem bareng, peserta lukis lan mewarnai padha diajak mlaku-mlaku ngubengi sakiwa tengenene papan outbond mau. Sakwise mlaku-mlaku banjur acara lukis lan mewarnai mau bubar, lan peserta padha bali menyang sekolah numpak bis maneh. Nanging anakku ora melu numpak bis, aku ijin karo panitiane yen anakku mulihe bareng karo aku, amarga isih ana acara liyane. Anakku katon seneng banget melu acara lukis bareng   iki amarga iki sing pertama kanggo deweke. Aku sakluarga tekan omah jam setengah siji awan. Nuwun.

ngudi kawruh

Ngudi Kawruh Kurikulum 2013

Dening : Wonggunungan

Dhek Kamis 12 September 2013 samulihe saka pamulangan, aku direwangi garwaku ngepaki sandangan lan piranti kang kudu digawa menyang Surabaya, amarga arep melu pelatihan Training Of Trainer (TOT) Kurikulum 2013 kang dianakake Kualita Pendidikan Indonesia (KPI) Surabaya. Sore iku aku lan mitraku para guru sasekolahan kang cacahe sepuluh budhal saka Jember jam lima numpak travel. Mitraku ana sing nggawa putrine kang isih umur 8 sasi lan setaun, mulane sing biasane momong ya diajak pisan menyang Surabaya. Ing perjalanan sadurunge “ Buk Panjang “ Kedung Jajang-Lumajang ana antrian dawa amarga dalane munggah tur akeh truk gandeng kang liwat, sawise ngliwati Kedung Jajang aku turu nganti ora weruh travel sing tak tumpaki wis teka ing rumah makan “ Bromo Asri “ Probolinggo jam setengah sanga bengi. Ing kono aku karo mitraku padha nindhakake sholat Magrib sing dijamak karo sholat Isya’. Sawise sholat padha pesen dhaharan kang dikersakake, amarga adhem aku pesen “ Nasi Soto Madura” lan “ Jeruk manis Anget”. Mitraku ya pesen sing dhaharan kang disenengi. Jam sanga luwih seprapat, rombangan budhal maneh menyang Surabaya, ing perjalanan aku turu maneh, ngerti-ngerti travel wis teka Gayungsari- Surabaya, panggonanku pelatihan yaiku ing “ Balai Diklat PU Wilayah IV Surabaya “ daerah Gayungsari. Teka panggonan pelatihan jam rolas bengi. Aku sakamar karo mitraku Ustadz Fahri, sawise nata barang aku langsung turu, mitraku isih browsing internet jarene nganti jam loro bengi.

Penulis ( lagi nulis ) karo ustadz Fahri lan ustadz Faiz wektu kerja kelompok

Dina kapisan acarane dimulai jam setengah wolu isuk, acar dibuka dening direktur KPI Surabaya ustadz Shobi, karo pemateri tunggal saka Pusat Kurikulum Kemdiknas ibu Hj. Dra Lily Nurlaili, M.Ed nganti jam limo sore. Materine yakuwi mbahas paradigma perubahan kurikulum 2013 lan pendekatan tematik integratif nganggo pendekatan Scientific. Jam  pitu bengi masuk ruangan maneh kanggo kerja kelompok telaah buku tematik kang diterbitna dening Kemdiknas sing dipandu dening kanca-kanca master trainer KPI. Nyata saka telaah kuwi yen buku mau isih perlu penyempurnaan amarga indikator sing setitik ketimbang Kompetensi dasar. Acara dina sepisan nganti jam sanga bengi.

Dina kapindho acarane panggah dimulai jam setengah wolu isuk nganti awan sholat Jum’at. Terus nyambung maneh nganti jam lima sore. Materine yaiku proses penilaian sing kudu diterapna guru ing kegiatan pembelajaran tematik, lan penyusunan RPP tematik sing bener. Bakda isya’ acarane diskusi kelompok kanggo nyusun RPP sing kanggo presentasi dina sesukke. Aku sak kelompok karo direktur Wafa ustadz Ahmad Faiz. Dina kapindho acara ditutup jam setengah sepuluh bengi.

Dina terakhir acara isih tetep dimulai jam setengah wolu isuk nganti penutupan jam lima sore. Acarane yaiku peerteaching, saka tiap kelompok. Acara iki paling seru amarga kang dadi murid yaiku para peserta guru lan tariner uga master trainer saka KPI Surabaya kang wis kondang kaloka ing sekolah-sekolah islam sak nuswantara. Sing maju peerteaching kudu bisa maju kaya RPP sing digawe dhek bengine. Ing kene aku kangelan , ana bagian pembelajaran sing durung tak laksanakna amarga RPPne kanggo sedina, nanging panitia menehi waktu peerteaching mung rong puluh menit. Aku ya tampil peerteaching amarga kancaku sak kelompok yaiku ustadz Ahmad Faiz ora kersa perteaching. Sakwise perwakilan kelompok maju, banjur dipilh papat penampil terapik, yakuwi perwakilan saka SD Al Furqan Jember, SDI Al Ikhlas Lumajang, lan loro SD saka Malang, aku lali jenenge SDne.

Wis acarane gayeng eram pokoke. Sak rampunge acara penutupan, aku karo kancaku packing barang lan sholat magrib sing dijamak karo isya’. Travel wis ngenteni ing ngarepe penginapan. Kancaku siji sing nggawa putrane dijemput karo garwane sing nggawa mobil pribadi, dadi ing jero travel malah saya lodhang. Mobil travel tekan rumah makan “ Bromo Asri ” jam setengah sanga. Banjur padha pesen dhaharan, aku pesen “ nasi goreng Jawa” lan ‘jeruk manis anget”. Saksuwene ngenteni pesenan, aku karo kanca-kanca padha golek oleh-oleh kanggo keluarga sing ditinggal sasuwene telung dina mau. Jam sanga seprapat travel budhal maneh tumuju Jember. Ing dalan tak sempatna turu amarga sesuke kudu mulang. Jam setengah rolas bengi travel tekan Jember. Aku banjur njupuk sepedah sing tak titipna ing daleme ustadz fahri kancaku. Aku tekan omah jam rolas bengi, sing dienteni karo anak lan garwaku. Dina senen sesuke kabeh padha mulang, awak sayah wis ora dirasa maneh. Muga-muga anggonku ngudi kawruh karo kanca-kancaku ing Surabaya ndadekake seserepan sing migunani tumrap pelaksanaan kurikulum 2013 ing sekolahku. Nuwun.

Klangenan

BEDJO

Dening : Wonggunungan

Wis sesasi iki aku nduweni “Bedjo”, arane manuk kang tak ingu. Angonku ngingu bedjo ya kena diarani ora sengaja. Mula critane mangkene. Wektu dina minggu sore  tanggal 19 Mei 2013, kira-kira jam papat, aku karo adhiku padha ana ing mburi omah. Aku lan adhiku kang kuliah ing Poltek Jember, padha nyemir karo nyawangi tetanduran kangkung lan lombok sing tak tandur, ujug-ujug ana manuk Cendet ( Punai ) kang menclok ana ong nduwure genteng, nuli menclok ing wit kacang tunggak karo nyamber walang. Merga aku sik nyemir mula manuk kuwi tak jarna wae. Adhiku ngomong apa manuk kuwi dicekel, tak jawab engko wae lak terahna suwe gak gelem mabur maneh banjur dicekel.

Manuk Cendet mau panggah ora ngalih-ngalih, malah tingkahe kaya kepingin ngajak dolanan. Sedela mabur, nuli bali maneh menyang panggonane dhek teka mau. Saya suwe aku ya kepingin nyekel manuk mau. Alon-alon tak cedhaki, tetep meneng ora mabur, banjur tak coba nyekel, eh,,eh,, manuk cendet mau mabur enda ora adoh. Aku bali nutugna nyemir, eh la dalah, manuk cendet mau teka maneh karo nyucuki swiwine. 

gayane bedjo yen lagi ngoceh

Alon-alon tak cedhaki maneh, tak coba nyekel kaya mau, tetep ora kena, si cendet panggah bisa enda, banjur mabur bali menyang panggonan dhek tekane kawitan. Aku saya gemes kepingin nyekel manuk mau. Sepisan iki aku ora kepingin gagal nyekel manuk kang neneka mau, tangan kiwa ana ngarepe lan tangan tengen ana nduwure, akhire manuk mau kena tak cekel, sakwise kena cekel, manuk mau nyucuk tanganku.

Adhiku tak kongkon njupuk kurungan kang cumanthol ana ing pawon, kurungan mau wis rusak, nuli diresiki lan rujine sing ceklek diganteni sada. Anak lan bojoku mara menyang mburi omah amarga keprungu rame-rame, anakku katon seneng aku oleh manuk cendet. Karo anakku mbarep, sing isih kelas TK B, manuk kuwi supaya diwenehi jeneng “Bedjo”. Bojoku ya njenengna manuk kuwi “Bedjo”. Mula manuk kang tak cekel mau tak undang “ Bedjo”.

Sore kuwi jam lima, sawise reresik awak, aku ngajak adhiku tuku kurungan anyar ing pasar Gebang, regane taware sing dodol pitung puluh ewu, banjur tak nyang seket ewu diwenehna. Panggone pakan, ngombe uga por ya tak tukakna. Teka omah “ Bedjo” banjur tak pindah menyang kurungan anyar mau. Esuke aku crita menyang kancaku kang hobi ngingu manuk, jarene manuk cendet kuwi larang, lan aku takon piye carane ngingu manuk cendet mau.

Wiwit kuwi saben esuk aku nduweni tugas tambahan yaiku ngresiki kurungan, nggenti banyu ngombe, lan makani bedjo karo por lan jangkrik kang tak tuku ing pasar Gebang. Si Bedjo pinter banget ngoceh nirokkake swarane manuk liyane, bisa nirokna swara prenjak, pitik, kutilang, cucak, cocokgriyok, lan tengkek, mula aku ya seneng ngingu bedjo.

bedjo yen saka ngarep

Wayah esuk yen aku wis tangi lan bubar sholat subuh, bedjo ya ngoceh. Apamaneh yen dina minggu utawa pas dina prei ora kerja, bedjo sengaja sakwise tak semprot banyu, tak panasna ing mburi omah, ngocehe saya ora leren-leren.

“Djo....bedjo.....” ngono kuwi aku yen ngundang manuk cendet klangenanku mau. Anakku sing cilik  umur rong taun ya seneng yen tak ajak makani bedjo. Padahal sak suwene iki aku ora seneng ngingu manuk. Kancaku kang hobi manuk ngendika jarene lak aku bosen ngingu bedjo dewekke saguh ngopeni. Ana maneh sing arep nuku bedjo. Merga aku seneng, bedjo tetep tak ingu, ora bakal tak dol. Wong bedjo teka dewe kepingin tak ingu, lan maneh swarane yen lagi ngoceh pancen apik tenan.

“Djo,,,,bedjo........ayo ngoceh”. Swaraku yen ngundang bedjo.

“Djo,,,,bedjo......."

“Tet..tet..tet...kriyik-kriyik-kriyik....,cip-cip-cip...,tilung-tilung....,cok-cokgriyok...cokcok griyok..., tir-tir...cinglek-cingklek-cingklek,,,,wet-wet..kolik-kolik...” ngono kuwi ngocehe bedjo, si manuk cendet klangenanku.

mlaku-mlaku

Plesiran Menyang Gumitir Cafe

Dening : Wonggunungan

Dhek tanggal 28 Maret 2013 kapungkur, murid-murid klas enem SD Al Furqan Jember kang cacahe 162 nganakake kegiatan Outbond ing “Gumitir Cafe” saperlu refreshing saka kegiatan UKD kang nguras pikiran amarga UKD mau nganti pirang-pirang rambahan. Ing dina kuwi murid kelas siji nganti kelas lima dipreikna dhisik amarga sakehing priyantun ing SD Al Furqan mulai saka Kepala Sekolah, Guru, TU, Satpam lan petugas kebersihan kang cacahe 90 wong uga melu saperlu ndampingi siswa kelas enem ngiras plesir.

Wiwit jam setengah pitu esuk para siswa padha diterake dening wong tuane menyang Stasiun Jember, semono uga  sakehing Guru lan karyawan SD Al Furqan siji mbaka siji teka ing Stasiun Jember. Kanggo ngadhani kegiatan kuwi pihak SD Al Furqan nyewa rong gerbong sepur “Probowangi” ( Jurusan Probolinggo-Banyuwangi ). Sasuwene ngenteni tekane sepur saka arah kulon, siswa lan guru padha foto bareng.

Ngenteni sepur ing Stasiun Jember

Sepur Probowangi teka ing Stasiun Jember jam setengah wolu saka Probolinggo, para siswa lan guru mulai munggah sepur, para siswi lan guru putri ing gerbong nomer siji lan para siswa lan guru putra ing gerbong nomer loro. Aku lungguh ing sacedhake cendhela supaya bisa nyawang panorama alam sing endhah. Sawise kabeh munggah, sepur wiwit budhal menyang mangetan jurusan Banyuwangi. Sepur mandheg angger stasiun sing diliwati. Ing Stasiun Arjasa sepur mandheg saperlu ngunggahake penumpang, ing stasiun Kotok sepur uga mandheg. Sawise ngliwati Stasiun Kotok sesawangan kang diliwati endah banget, Gunung Argopuro ing sisih lor lan sawah-sawah kang ijo royo-royo, uga gumuk-gumuk kang pating prempul sing ing ngisore akeh belik sing banyune katon bening ( cacahe akeh banget nganti Kabupaten Jember oleh julukan “Kabupaten sewu gumuk” ) kaya-kaya ngajak mripat aja nganti kedhep senajan sakklerapan.

Ing Stasiun Mayang, sepur mandheg rada suwi amarga saka arah Banyuwangi arep liwat sepur “Mutiara Timur” jurusan Surabaya. Sasuwene ngenteni liwate sepur Mutiara Timur, aku mudhun saka gerbong lan karo sawetara guru padha poto bareng, malah ing kene uga poto karo masinise sepur Probowangi. Sawise sepur Mutiara Timur liwat, sepur Probowangi budhal maneh menyang arah Banyuwangi. Ing Stasiun Kalisat sepur uga mandheg sawetara, ing kana ana persimpangan dalan sepur kang saiki  ora diliwati maneh menyang arah Bondowoso sing rele katon ndeder menyang arah lor ( kelingan pelajaran sejarah “Gerbong Maut” saka Bondowoso kang nggawa pejuang Republik Indonesia sing dadi tawanan pihak Walanda dhek taun patang puluh limaan). Sepur mandheg maneh ana Stasiun Sempolan banjur nerusake lakune menyang Stasiun Garahan.

Ing Stasiun Garahan, aku sengaja tuku sega pecel kang diiderake dening mbok-mbok bakul, amarga “pecel Garahan” wis kondhang rasane sing enak senajan tho mung nganggo kulupan junggul lan krupuk, regane yo mung telung ewu rupiah wae. Ing kene akeh guru lan murid-murid kang uga tuku Pecel Garahan. Sawise Stasiun Garahan dalan sepur ngliwati perkebunan pinus lan kopi, kala-kala ngliwati jurang kang dhuwure rong wit klapa. Lan ngliwati terowongan kang nembus gunung yen kaetung dawane kira-kira 12 detik lakune sepur. Terowongan mau sak durunge teka ing stasiun Mrawan yen saka arah Jember. Jam sanga teka Stasiun Mrawan, sepur mandheg rada suwi amarga kabeh siswa lan guru mudhun kabeh.

Foto bareng muridku ing ngarepe terowongan

Saka Stasiun Mrawan siswa lan guru mlaku liwat rel, nganti teka ing ngarepe terowongan dawa ( manut kancaku sing asli Banyuwangi dawane terowongan mau kurang luwih sak menit lakune sepur). Ing sangarepe terowongan mau aku lan muridku foto bareng kanggo kenang-kenangan. Banjur munggah dalan setapak ngliwati perkebunan kopi nuju Gumitir Kafe kang adohe kurang luwih sekilo. Akeh siswa kang sambat sikile kesel amarga dalane munggah. Sesawangan kang endah alam pegunungan Gumitir anggawe senenge pandulu.

Dalan setapak ing tengene terowongan

Sakwise tekan ing gumitir Kafe kang kondang anane “Kursi Raksasa“ kang dhuwure 3 meter lan ambane 5 meter kabeh padha ngaso sawetara karo nyawang kaendahan alam pegunungan saka kursi raksasa mau, ana kang ngiyub ing ngisore kursi raksasa lan ana kang padha nggelar klasa karo nyamil panganan kang digawa. Ing kana aku uga photo ing kursi raksasa karo murid-murid. 

Ngaso sakwise tekan kursi raksasa

Sawise leren para siswa padha antri anggone outbond , diwiwiti menek tali, liwat tali sing dipasang ing wit-wit mahoni kang duwure kurang luwih 6 meter, para guru padha nyemangati siswa-siswi sing mlaku liwat tali mau, banjur diterusake flying fox kang dipandhu dening petugase kana. Ing Kafe aku pesen unjukkan es degan gula jawa karo nikmati udara pegunungan kang sejuk, lan nyawang murid-murid sing padha outbond mau.

Siswa-siswi ngantri Outbond

 Ing cagak kafe dipajang foto-foto perkebunan kang kalebu PTPN XII dhek jaman biyen ( jaman kolonial nganthi awal kemerdekaan ). Wayah adzan dhuhur kabeh padha sholat dhuhur sing dijamak karo sholat ashar. Sawise kuwi kabeh padha dhahar. Jam setengah loro, para murid sing wis mari outbond lan sawetara Guru Karyawan padha bali menyang Stasiun Mrawan maneh amarga sepure tekane jam loro seprapat. Guru kang lagi ngandheg mudhune numpak mobil duweke sekolah. Aku lan sawijining kanca guru, lan kepala sekolah isih ngenteni telu murid kang durung kebagian outbond, nganthi kodanan. Sawise udan mandheg, banjur mudhun menyang Stasiun Mrawan.

Arep bali menyang Jember

Sepur Probowangi teka Stasiun Mrawan pas jam loro seprapat, banjur kabeh padha munggah gerbong. Sawise kuwi bali mulih menyang Stasiun Jember. Jam papat seprapat sore sepur teka ing Stasiun Jember. Ing jabane Stasiun wis akeh wali murid sing mapag putra-putrine. Aku dewe teka omah kurang luwih jam setengah lima. Ngono kuwi cerita kang bisa tak tulis ing Blog iki sawise plesir menyang Gumitir Cafe.